Praktijk Beaumont

Radioniek, wat is dat?

Radioniek is een methode van de “energetische” geneeskunde (ook wel: vibrationele geneeskunde) die terug te voeren is naar de Amerikaanse arts Albert Abrams in de jaren 1920. Vanwege het belang van resonantie in de radioniek rekent men haar ook tot de resonantietherapieën. Ze is gebaseerd op het beeld van de mens als energielichaam. Dit is een beeld waar de kwantumfysica al heel lang gebruik van maakt en dat al duizenden jaren bekend is bij mensen in het Verre Oosten. – Radionische methodes worden echter, net als een reeks andere therapeutische aanpakken, door de “officiële” geneeskunde en wetenschap niet erkend.

Radioniek en de kwantumfysica

De voorstelling van vaste materie - ongeacht of we spreken van mensen, andere organismen of andere materie - is in werkelijkheid een illusie. Elke materie, dus ook het menselijk lichaam, is samengesteld uit een veelheid aan verschillende moleculen, die op hun beurt energetische composities van verschillende atomen vormen. Lange tijd gold het atoom als de kleinste eenheid. Maar, zoals we tegenwoordig weten, is het atoom niet de kleinste eenheid. Zo zijn er hadronen en leptonen, quarks en enkele ander voor de leek vreemd klinkende bestanddelen. Het atoom bezit in formele zin geen enkele sterkte. Volgens de gebruikelijke atoommodellen bestaat het uit een kern en een huls met elektronen die rond de kern draaien. Zoals de meesten van ons op school hebben geleerd: de kern is positief geladen (+) en bestaat uit protonen en neutronen, en de elektronen van de huls zijn negatief (-) geladen. Daartussen niets - lege, lege ruimte. U kunt het zich gerust zo voorstellen als de planeten die rond de zon draaien. Maar de elektronen draaien met een snelheid van 900 kilometer per seconde om de kern heen; dat is 3.240.000 kilometer per uur! Hierdoor ontstaat onze voorstelling: de indruk van stabiliteit en sterkte die we normaal gesproken hebben van de materiële dingen in de wereld. En als we de afzonderlijke delen van een dergelijke atoom eens nader onder de loep nemen? Wat vinden we dan? Ook hier heeft de fysica vastgesteld dat er nergens iets is, wat men met een goed geweten als vaste materie of vaste deeltjes zou kunnen beschouwen. Het is in alle gevallen altijd weer iets schijnbaar sterks, omringt door nog veel meer “niets“.

Met de kleinste deeltjes van een atoom is iets merkwaardigs aan de hand. Zoals de kwantumfysici al hebben vastgesteld, beschikken ze in vele opzichten niet meer over de gebruikelijke eigenschappen die we in sommige opzichten van de gebruikelijke materie kennen. Zo kan hetzelfde elektron zich zowel als een golf (bijvoorbeeld licht), maar ook als een “deeltje” gedragen - iets wat volgens de traditionele voorstelling tegenstrijdig en niet waar kon zijn!

(Heisenbergse onzekerheidsrelatie) En het wordt nog gekker: Een dergelijk elektron gedraagt zich als een golf zolang het niet wordt waargenomen. Wanneer een mens het echter begint te onderzoeken en te bekijken, wordt het plotseling een zogenaamd deeltje. Zoals het lijkt, heeft de geest (zijn energie?) een invloed op deze bestanddelen. Uiterlijk op dit punt moeten we beginnen te twijfelen aan de daadwerkelijke objectiviteit van onze waarnemingen. Ik wil u hiervoor een begrijpelijk voorbeeld geven:

Stelt u zich eens voor, u rolt met vaart een bowlingbal over een met bloem bestoven baan, waarop de loop van de bal precies te zien is. Zolang u naar de bal kijkt, trekt ze haar gebruikelijke rechte baan, zodra u echter met een oog knippert of een moment wegkijkt, laat ze een spoor als een golf achter; het ziet er op de baan uit (en het ziet er niet alleen zo uit), alsof de bal plotseling zwaaiend van links naar rechts werd gerold. Bij fotonen, de lichtdeeltjes, is het niet mogelijk om tegelijkertijd hun plaats en hun energie te meten, omdat het ene het andere beïnvloedt. Dat leidt ertoe dat, hoe nauwkeuriger een onderzoeker de plaats van een lichtdeeltje wil bepalen, des te onnauwkeuriger zijn resultaat voor de energie wordt. Dit fenomeen wordt de Heisenbergse onzekerheidsrelatie genoemd, naar de Duitse fysicus Werner Heisenberg die dit al in 1927 ontdekte. Tot zover over onze gebruikelijke realiteit of tenminste dat wat wij daarvoor houden. Nu terug naar de radionica. Wat heeft dit allemaal te maken met radionica en wat is dat precies, radionica?

Radioniek - het gebruik van subtiele energetische informatie

Wat ik u met de varianten hierboven duidelijk wil maken, is dat onze voorstelling van het menselijk lichaam (en niet alleen het lichaam) niet het soort vaste materie is zoals we vaak denken. De mens is pure energie! Maar opgelet, onze gebruikelijke voorstelling van energie in de zin van elektriciteit, verbranding, vuur enzovoorts komt ook niet helemaal precies overeen met de werkelijkheid. Naast de gebruikelijke fysische verbrandingsmechanismen, waarvan bekend is dat ze in het menselijke lichaam voorkomen, is de aanwezigheid van vele kleine trillingen, die grotendeels aan de gebruikelijke meetmethodes ontsnappen, voor de radionica meer van belang! Eén van mijn leraren drukte het een keer als volgt uit: “De mens en dit soort energie zijn in werkelijkheid puur bewustzijn!". Nu kan ik me voorstellen dat u bij een dergelijke definitie uw voorhoofd een beetje fronst en zal dit inderdaad voor de meeste mensen allesbehalve een nuttige uitleg en definitie zijn. Om het geheel zo eenvoudig mogelijk te houden, zijn we het er gewoon over eens dat de mens (en al het andere op deze wereld) volgens ons (nog steeds zeer beperkte) inzicht zoiets als een erg subtiele en fijne soort energie is. Mee eens?

Het model van de mens als energie-wezen is helemaal niet zo nieuw. Wij vinden het in de traditionele Chinese geneeskunde (TCG) terug in haar meridianen en de Chi. Bij de Indianen en yogi’s in de vorm van chakra’s en de term prana die net als bij de Chi in het Chinees en de Ki in het Japans een uitdrukking voor de primaire energie van het leven is. We vinden het in de mana van de Kahunas op Hawaii en ook in Wilhelm Reichs’ model van orgon. Het menselijke lichaam is energie, bewustzijn, en is meestal niet beperkt tot datgene wat wij doorgaans als lichaam waarnemen!

Prof. Sheldrake en de morfogenetische velden

Een andere term, die vaak gebruikt wordt in verband met radionica, is de morfische of morfogenische velden die de Britse bioloog professor Ruppert Sheldrake ontwikkelde. Een morfisch veld kan men zich voorstellen als een niet nader gedefinieerd energetisch veld, dat dingen verbindt en bepaalde informatie bevat. Het is een veld dat niet alleen informatie bevat, maar dat ook generatief vormgevend actief kan zijn bij de ontwikkeling van structuren van de wereld. Oorspronkelijk diende de theorie over morfische velden overwegend als verklaringsmodel voor het optreden van het menselijke wezen, maar het is een doorgaans bruikbaar model voor een reeks van moeilijk of destijds helemaal niet verklaarbare fenomenen. Stelt u het zich gewoon voor als een veld (net als het veld van een magneet - dat men ook niet kan zien), waarin informatie is opgeslagen. Het dient bijvoorbeeld als verklaringsmodel voor de volgende fenomenen: volledig onafhankelijk van elkaar ontwikkelen onderzoekers op hetzelfde moment een nieuw proces of idee en komen ze tot dezelfde bevindingen en resultaten (dit heeft zo vaak plaatsgevonden). - Toeval?

Tompkins en Bird („Het geheime leven van de planten“) konden in talrijke onderzoeken bewijzen dat kamerplanten over afstanden van duizenden kilometers op de toestand van hun eigenaren reageerden. Bij de inmiddels zeer bekende familieopstellingen (waarbij een familiesysteem wordt gerepresenteerd door representanten) ontstaat, zoals de ervaring leert, een energetisch veld waardoor de representanten zich plotseling net zo voelen als de mensen waarvoor ze staan. Ondaks dat die hen volkomen vreemd en vaak al lang gestorven zijn. Er zijn talrijke andere voorbeelden: als men deze morfische of morfogenische velden toepast op de verklaring en definitie van radionica, dan kan dit als een methode gezien worden waarbij men de informatie en wisselwerking met het collectieve bewustzijn en de morfische velden in zijn voordeel gebruikt. Het persoonlijke gegevensveld (ook innerlijke gegevensveld - Intrinsic Data Field genoemd) van de zieke mens wordt door de behandelaar geanalyseerd en vervolgens weer in harmonie gebracht. In sommige opzichten, vergelijkbaar met de Chinese acupunctuur, gaat het in de radionica erom, om de energieën in het lichaam (maar niet alleen in het lichaam, maar ook in de omliggende energievelden van het fysieke lichaam, de aura) weer in harmonie te brengen. Het door valse energetische informatie verstoorde lichaam moet met juiste (harmonieuze, gezonde) informatie ertoe aangezet worden zichzelf te genezen. Daartoe wordt de betreffende persoon energetisch geanalyseerd en vervolgens met de juiste trillingen geharmoniseerd. Dit is hetzelfde principe als in de bioresonantietherapie, waarbij de trillingen van een mens elektronisch worden geregistreerd, geanalyseerd en omgezet in helende trillingen die het lichaam in balans brengen. In de radionica, net als in de bioresonantie ziet men ziekte als een energetische foutmelding van het lichaam. Het draait altijd om resonantie, om trilling en meetrillen (resonantie afkomstig van resonare, Latijns = weergalmen, weerklinken). Dankzij de morfische velden (of van welke aard de verbinding tussen behandelaar en ziek dan ook daadwerkelijk is) zijn radionische behandelingen ook over lange afstanden mogelijk. Als u zich nader met de Japanse geneeswijze reiki heeft beziggehouden, bent u al volledig vertrouwd met het idee dat men mensen voorbij ruimte en tijd kan behandelen. Miljoenen mensen wereldwijd hebben ondertussen reiki in de praktijk kunnen brengen. U hebt zeker van de beroemde arts Paracelsus gehoord. Ook voor hem was het behandelen van mensen op afstand vanzelfsprekend (uit: Tansley, radioniek):

„De zon kan door een raam naar binnen schijnen en vuur kan door de wand van een oven warmte uitstralen, ofschoon de zon niet door het glas gaat en het vuur niet door de oven heen dringt. Op dezelfde manier kan de mens over afstand handelen, terwijl hij rustig op zijn plek blijft.” Het lezen van de energetische informatie van de patiënt gebeurde lange tijd door een energetische analyse van haar-, speeksel-, of bloedmonsters. Modernere vormen kunnen dit zelfs achterwege laten, omdat deze monsters slechts zijn bedoeld om de persoon te definiëren, quasi door de genetische code van het monster. De analyse geschiedt met behulp van het energetische veld van de betreffende zo precies gedefinieerde mens en niet met behulp van het monster zelf. Zo zijn bij de moderne programma’s (bijv. van Dittmer) naam, geboortedatum, woonplaats en dergelijke informatie, of ook een foto voor analyse en behandeling al voldoende. De huidige radionici gebruiken bijna allemaal (net als bij bioresonantie) elektronische apparaten voor analyse en harmonisering. Hans Otfried Dittmer, die al vele jaren in Duitsland onderzoek doet naar radionica, duidt de radionica dan ook graag aan als apparaatgestuurde heling van de geest. Een van de meest voorkomende verklaringen van de naam radionica is dat dit is samengesteld uit radiësthesie (wetenschap van straalgevoeligheid) en elektronica. Het gebruik van elektrische apparaten voor de methoden van radiësthesie, waarbij radiësthesie een zeer breed begrip is, en zich doorgaans niet alleen richt op het opsporen van wateraders en ontwrichtende energievelden, maar op subtiele trillingen van het menselijke organisme.

Wat is dan nu bioresonantie en wat radioniek?

Staat u mij in dit verband toe om Dittmer te citeren (http://www.bioresonanz.net): „Het verschil tussen radionica en bioresonantie is overigens zo groot (of zo klein) als het verschil tussen protestanten en katholieken: De mensen die zich bezighouden met bioresonantie zijn dus ‚hervormde radionici’. – En de meesten weten het niet eens ... “. Aanhangers van de bioresonantie zijn soms fel gekant tegen het gelijkstellen met radionica. Bioresonantie is gebaseerd op radionische principes. Ook als diehard volgelingen beweren dat bioresonantie in tegenstelling tot radionica (volgens hun) wetenschappelijk (in de gebruikelijke zin) bewijsbaar is. Net als bij de klassieke radionica worden monsters (bloed, haar, etc.) van de proefpersoon afgelezen op een apparaat (het bioresonantieapparaat), geanalyseerd en door het apparaat omgezet in helende informatie die vervolgens weer aan de proefpersoon wordt afgegeven. Vaak wordt er ook gebruikgemaakt van handelektroden waarbij de elektrode in de ene hand ervoor dient om de informatie in te lezen en die in de andere hand ervoor dient de helende informatie af te geven. Dat wordt dan graag uitgelegd als een direct elektro-energetisch proces. Dit komt echter maar zeer ten dele in de buurt van de werkelijkheid, want het is eerder de subtiele energetische informatie in de zin van een morfisch veld dat daarbij wordt gebruikt. De radionica werkt in tegenstelling tot de “klassieke” bioresonantie (Dittmer noemt dit “elektronische bioresonantie” in tegenstelling tot “radionische bioresonantie”) over het algemeen stroomloos. In ieder geval dient de stroom, voorzover er stroom wordt gebruikt, niet het eigenlijke proces, maar verschillende meldingen of het proces van computerprogramma’s. De feitelijke overdracht van de informatie vindt ver plaats van wat wij als elektrische of vergelijkbare energie kennen, namelijk radionisch via het morfische veld. Radionica kan niet alleen bij mensen worden gebruikt, maar ook bij dieren, planten, hele ecosystemen of delen daarvan en zelfs bij ondernemingen en sociale systemen!

Zoals wellicht al duidelijk geworden is, wordt de radionica (evenals de bioresonantie) in geen enkel geval door de conventionele geneeskunde en de conventionele wetenschap erkend, maar soms vijandelijk benaderd (kennen we dat niet van vele voorbeelden in de geschiedenis?!). Maar er zijn heel wat wetenschappers en artsen die deze interessante integrale helings- en behandelingsmethoden hebben voorgeschreven. Abrams zelf was een buitengewoon gerenommeerde arts en wetenschapper die pas in ongenade viel toen hij zijn radionische ontdekkingen deed en die meer en meer ging onderzoeken!

Radionica en bioresonantie in de instelling en praktijk van inhypnos.

En welke rol speelt de radionica in de praktijk van Patrik Beaumont? In de zomer van 2013 ben ik begonnen met experimenteren met radionica en met het verzamelen van ervaringen. Omdat ik in de praktijk ook psychotherapeutisch werk, beperken de experimenten zich tot het emotionele psychische gebied. Alleen op eigen verzoek heb ik daarbij ook lichamelijke klachten meegenomen. Maar u weet waarschijnlijk al dat veel lichamelijke klachten (veel mensen beweren zelfs alle) een emotioneel psychische oorsprong hebben en in bijna alle gevallen er psychisch emotionele elementen in zitten. En omdat ik in de praktijk meestal de emotionele elementen en aspecten van een ziekte behandel, maak ik daartoe ook af en toe gebruik van de radionica. Ik weet niet of u zich kunt voorstellen hoeveel lichamelijke klachten worden opgelost als men de daaraan ten grondslag liggende psychische aspecten geneest (trefwoord: Mens als lichaam-ziel-geest-eenheid).

Ondertussen wordt er in mijn praktijk gebruikgemaakt van het GSD-radionica-systeem: het GSD-radionica-systeem werkt als programma dat op een notebook is geïnstalleerd en het is een fantastisch allround systeem waarin een doeltreffend bioresonantie-apparaat is geïntegreerd. Ik ga hier verder niet uitweiden over nadere informatie over de mogelijkheden van het systeem.

Meest voorkomende toepassingen tot nu toe

1. Bioresonantie door middel van twee handelektroden ter ondersteuning van psychische processen en de sessies, harmonisering en evaluatie.
2. Als systeem voor behandeling op afstand. Op deze manier is het mogelijk, de klanten ook tussen de sessies door extra radionisch te ondersteunen. Het gebruik van de broadcaster moet altijd met toestemming van de betrokkene, anders werkt het niet. Eventueel misbruik leidt automatisch tot het blokkeren van de functies. - Zoals u ziet, is de radionica een uitgesproken ethische behandelingsmethode! Diegenen die bekend zijn met reiki en de tweede graad hebben, weten dat het ook hier noodzakelijk is om iemand om toestemming te vragen voor een behandeling op afstand. Anders dan in de reiki is de radionica hier veel restrictiever: hier is uitdrukkelijk de persoonlijke toestemming nodig van de te behandelen persoon!
3. Af en toe maak ik gebruik van het GSD-radionicasysteem om homeopatische mogelijkheden voor de ondersteuning van mijn klanten te voorzien. Het GSD-radionische systeem repertoriseert volgens het radionische principe, waarbij soms in vergelijking met de klassieke homeopathie echt avontuurlijke mogelijkheden en similia uit voort komen. Deze middelen worden vervolgens via het GSD-radionische systeem overgedragen op neutrale globulen.

Volgens mijn ervaringen tot nu toe kunnen radionische methoden in veel gevallen een zeer effectieve ondersteuning en aanvulling zijn op psychotherapeutische methoden.

Er wordt hier nog een keer gewezen op het feit dat de radionica geen aanvaarde methode is in de conventionele geneeskunde en algemene wetenschap! Het wordt door mij uitsluitend als radionica-experiment voor onderzoeksdoeleinden uitgevoerd en is geen vervanging voor professionele medische zorg.